Próbując określić to słowo,posługujemy się często definicjami książkowymi..
W słowniku języka polskiego znajdziemy taką definicję przyjaźni: bliskie, serdeczne stosunki z kimś oparte na wzajemnej życzliwości, szczerości, zaufaniu, możności liczenia na kogoś w każdej okoliczności; życzliwość, serdeczność okazywana komuś; bezinteresowna, dozgonna, niezachwiana, prawdziwa, serdeczna, szczera, wzajemna, zażyła...
Jednak to tylko teoria..a co z praktyką??Czy można tak łatwo pogodzic teorie i praktykę??Czy komuś się to udało??
Przyjaźni potrzebuje każdy człowiek,niezależnie od wieku i płci. Jest to potrzeba naturalna,wrodzona. To dzięki niej pokonujemy trudności,jesteśmy bardziej odporni psychicznie i idziemy twardo przez życie. Podstawową zasadą przyjaźni powinna być szczerość i lojalność. Prawdziwy przyjaciel powinien zachować pełnię swojego człowieczeństwa i nie krzywdzić innych. Winien zawsze starać się pomagać, pocieszać i wspierać... Nie powinien nigdy kłamać, niezależnie od okoliczności, bo przecież tylko uczciwy człowiek opowiada się po stronie prawdy. Nikt z nas chyba nie chciałby mieć za przyjaciela kłamcy, oszczercy czy oszusta... Prawdziwa przyjaźń powinna być bezinteresowna i wzajemna. Po cóż nam przyjaciel, który udaje tylko, że mu na nas zależy, a znajomość z nami wykorzystuje dla swych „niecnych” celów. O takiej "bezinteresownej" przyjaźni jak ta w ostatnim zdaniu miałam okazję już wiele razy się przekonać(mówię o Ż.-Pożuś wie o kogo chodzi).Wracając do tematu:O tym czy ktoś jest faktycznie naszym prawdziwym przyjacielem przekonujemy się najczęściej w chwilach dla nas trudnych. Dopiero w takich sytuacjach możemy stanowczo powiedzieć: „To mój prawdziwy przyjaciel...”. Czasami bywamy jednak zaskoczeni zachowaniem tych osób, które uważaliśmy za naszych przyjaciół. Nie dość że ktoś nas krzywdzi, to jeszcze przyjaciel odwraca się od nas i zadaje nam dodatkowy cios, ból... Wobec tego nie ma sensu zabiegać o przyjaźń z taką osobą. Nie warto też żałować takiej jednostronnej przyjaźni. Może nam ona jedynie przynieść same szkody.
Ktoś kiedyś bardzo mądrze powiedział:
„Nie myśl, że obdarowując kogoś przyjaźnią czy innym uczuciem,
otrzymasz zawsze taką samą przesyłkę zwrotną”.
Po tej jakże krótkiej próbie zdefiniowania przyjaźni powiem trochę o sobie...
Mogę śmiało powiedzieć,że jestem szczęściarą.. Odpowiadając na pytania wyżej zadane,bez zastanowienia powiem że udało mi się połączyć teorię z praktyką.Będąc na pierwszym roku studiów poznałam wspaniałych ludzi..są ze mną do dziś,nie pozwalaja abym została sama,zawsze obecni w moich trudnych chwilach. Ja również staram się ich nigdy nie zostwiać,nie zapomnieć..są najcudowniejszymi ludźmi na świecie.. Codziennie mijam tysiące twarzy na ulicy,w autobusie,tramwaju...codziennie poznaje kogoś nowego,spotykam się z tysiacem różnych ludzi...lecz zawsze wiem,że mam dokąd pójść...moja rodzina...mój drugi dom...
Przyjaciele
Pożuś- ruda dziewczynka,pokręcona na głowie i w głowie..indywidualistka,która twardo stąpa po ziemi i zawsze trafnie określa sytuacje. Posiada dar "doradztwa" i nigdy nie zostawi nas w potrzebie...Pamiętajcie na kłopoty Pożuś i jej papierosek..:).Uśmiechnięta i potrafi się cieszyć z małych rzeczy. Zapomniałam dodac że przy niej nie idzie się nudzić. Wystarczy sama jej obecność aby człowiek zapomniał o kłopotach. A i potrafi dużo wypić...miałam niejedna okazję:) niestety nie posiadam jej zdjęcia ale niedługo umieszcze
Betusiak-czarna dziewczynka,równiez pokręcona na głowie i w głowie. Wiecznie uśmiechnięta,taka nasza radosna iskierka. Świetełko nadzieii. Lubi się często "downić":)
Postrzega świat na swój radosny sposób. Przy niej wszystkie problemy się rozwiązują Z nią podobnie jak z Pożusiem nie można się nudzić i równiez potrafi dużo wypić. Pamiętajcie na kłopoty Beti i jej szwabskie miśki-żelki..mniam:)Betulka ma ciemnowłosego chłopca. Ciuś jest kochanym, cudownym człowiekiem i tylko jemu oddały byśmy Beciaka.Wiem,że tylko on tym naszym małym diabłem odpowiednio sie zaopiekuje,bedzie o nią dbał itp. Jest jak rodzina...
Osobiście czekam na ich ślub,podobno mam być ich "dróżką":)
Kolejnym moim kochanym świrkiem jest Mucha. To jest dopiero agentka..wiecznie "uhahana",niczym sie nie przejmuje i ma wszystko gdzieś. Zabrakło by mi miejsca aby ją opisać. Ona również nigdy nie zostawiła mnie w potrzebie. Zawsze motywuje i nie pozwala się poddawać. Musia,ja Cię love:)
To tyle o moich kochanych smokach....każdy inny..każdy ma swoje zycie a jednak razem...i nikt mi nie powie że nie znam prawdziwej przyjaźni:) Mimo wszystkich rzeczy które wcześniej wypisywałam,jeszcze raz powtórze, jestem szczęściarą:)
